آشنایی با انواع رکوردهای DNS + تعریف دی ان اس و انواع رکوردهای آن

ﯾﮑﻰ از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻓﻨﺎورىﻫﺎى دﻧﯿﺎى ﺷﺒﮑﻪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺴﻰ ﺗﺤﺖ وب دی ان اس (DNS) اﺳﺖ. ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ در دﻧﯿﺎى ﺷﺒﮑﻪﺳﺎزى و ﺑﻪ وﯾﮋه ﺳــﺮورﻫﺎى ﮐﻨﺘﺮلﮐﻨﻨﺪه داﻣﻨﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻰ دارد. در ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺣﺚ اوﻟﯿﻪ دی ان اس (DNS) آﺷﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢ. در اﯾﻦ ﺷﻤﺎره ﻣﺒﺤﺚ ﻓﻮق را اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد.

 ﺳــﺮور ﮐﺶ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎى ﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ از ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ رﺳــﯿﺪﮔﻰ ﻣﻰﮐﻨﺪ. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﺮ ﺳﺮور ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﻔﻪ resolver ﺳﯿﺴــﺘﻢﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎ آن ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻰﮐﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳــﺖ ﯾﮏ ﺳﺮور ﮐﺶ ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﺮورﻫﺎى ﮐﺶ ﯾﮏ ﻣﺰﯾﺖ ﺑﺰرگ دارﻧﺪ. آنﻫﺎ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎى ﺑﺎزﮔﺸــﺘﻰ ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ ﭘﺎﺳــﺦ ﻣﻰدﻫﻨﺪ. ﻣﻤﮑﻦ اﺳــﺖ اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳــﺪ ﮐﻪ ﺳــﺮورﻫﺎى ﺻﺮﻓﺎ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺮاى اراﺋﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻨﻄﻘﻪاى راﻫﮑﺎر اﯾﺪه‌آﻟﻰ ﻫﺴــﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﺳﺮورﻫﺎى ﮐﺶ دی ان اس (DNS) ﺑﺮاى ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ ﮐﺎرﺑﺮدىﺗﺮ و ﻣﻔﯿﺪﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺳﺮورﻫﺎى ﻓﻮق، ﺳﺎﻣﺎﻧﻪﻫﺎى DNS را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﻬﺘﺮى در دﺳﺘﺮس ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﻨﺪ. ﺳﺮورﻫﺎى ﮐﺶ ﺑﺮاى آنﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ زﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺣﺪ ﺧﻮد ﻣﻰرﺳــﺪ، ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ، زﻣﺎﻧﻰﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎى ﺗﮑﺮارى را ﺑﻪ ﺳــﺮورﻫﺎى دﯾﮕﺮ ارﺟﺎع ﻣﻰدﻫﻨﺪ، ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺧﻮد را ذﺧﯿﺮه ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ. در ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺳﺮورﻫﺎى ﻓﻮق ﺑﻪ ﺣﺠﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮى از اﻃﻼﻋﺎت ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ دﺳﺘﺮﺳــﻰ دارﻧــﺪ و اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎﯾــﻰ را دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻣﻰ اﻃﻼﻋﺎت ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪاى ﮐﻪ در دﺳﺘﺮس ﻗﺮار دارد را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﻨﺪ و در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﻪ درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎى ذﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻨﺪ.

DNS چیست؟

DNS، مخفف Domain Name System، یکی از پایه‌های اینترنت است و بیشتر ما در طول روز بدون آن‌که بدانیم از DNS استفاده می‌کنیم. DNS مانند یک دفترچه تلفن برای اینترنت است. همانطور که شما برای تماس با دیگران به جای بخاطر سپردن شماره‌ی آن‌ها، از دفترچه تلفن استفاده می‌کنید، DNS نیز مانند یک دفترچه تلفن عمل می‌کند و نیازی به حفظ کردن آدرس IP ها نیست. همانطور که می‌دانید، کامپیوترها برای اتصال به یکدیگر از اعداد یا همان IP آدرس‌ها استفاده می‌کنند.

DNS چیست؟

Domain Name System فهرست توزیع شده‌ای است که نام دامنه قابل خواندن توسط انسان مانند www.barghchi.com را به اعداد خوانا برای لپ تاپ و کامپیوتر ها یعنی IP آدرس تبدیل می‌کند. برعکس این نیز در مورد DNS صدق می‌کند، یعنی DNS سیستمی است که نام دامنه وب را سازماندهی می‌کند و آن‌ها را برای همه کسانی که می‌خواهند به شبکه وصل شوند، قابل‌فهم‌تر می‌کند.

رکوردهای DNS و انواع مختلف آن

منظور از رکورد DNS اطلاعاتی است که سرورهای این سیستم درون خود ذخیره می‌کنند. در ادامه به معرفی برخی از انواع مختلف این رکوردها که بیش‌تر مورد استفاده هستند، می‌پردازیم.

• رکورد A: این نوع از رکوردها وظیفه دارند تا آدرس که یک دامنه را به آدرس IP فیزیکی سرور یا هاستی که دامنه را میزبانی می کند، اتصال دهند.
• رکورد CName: رکورد نام استاندارد، یک نام مستعار است که به نام دامنه دیگری اشاره می‌کند. به عنوان مثال، www.barghchi.com ممکن است به barghchi.com پیوند داده شود که در آن قسمت WWW یک CNAME واقعی است.
• رکورد MX: این رکورد معرف ایمیل سروری می‌باشد که دامنه مد نظر تمامی ایمیل های دریافتی را در کدام سرور مدیریت میکند.
• رکورد NS: این رکوردها تعیین می‌کنند که کدام سرورها برای یک دامنه خاص معتبر هستند؛ یعنی سرورهای DNSای که به عنوان سرورهای معتبر برای یک دامنه تعیین شده‌اند، مسئول انتقال اطلاعات DNS هستند.
• رکورد TXT: این رکورد مسئول نگه‌داری اطلاعاتی همچون کدهای پیچیده است که توسط ماشین‌ها قابل خواندن هستند.
• رکورد TTL: رکورد TTL یا Time to Live Record در حقیقت تعیین کننده زمان مورد نیاز برای انجام تغییرات و به روز رسانی اطلاعات DNS یا سایر رکورد ها می‌باشد.

وﯾﮋﮔﻰﻫﺎى ﯾﮏ ﺳﺮور ﮐﺶ دی ان اس (DNS)

ﺑﻪ ﮐﻞ ﻣﺤﺪوده دادهﻫﺎى ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم ﻋﻤﻮﻣﻰ دﺳﺘﺮﺳﻰ دارد: ﺗﻤﺎﻣﻰ دادهﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺗﻮﺳــﻂ ﺳﺮورﻫﺎى دی ان اس (DNS) ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻋﻤﻮﻣﻰ در دﺳﺘﺮس ﻗﺮار ﻣﻰﮔﯿﺮﻧﺪ در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ درﺧﺖ ﺳﺮاﺳﺮى اﻧﺘﺸﺎر ﭘﯿﺪا ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮورﻫﺎى ﮐﺶ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺑﻪ آنﻫﺎ دﺳﺘﺮﺳﻰ دارﻧﺪ. ﯾﮏ ﺳﺮور ﮐﺶ ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم در ﻣﻮرد ﺳــﺮورﻫﺎى ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ رﯾﺸﻪ را دارد و ﻗﺎدر اﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪاى ﮐﻪ ﻣﺤﺎورهﻫﺎى ارﺟﺎﻋﻰ را درﯾﺎﻓﺖ ﻣﻰﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ و ﺧﻮدﮐﺎر ﺑﻪ آنﻫﺎ رﺳﯿﺪﮔﻰ ﮐﻨﺪ.

ﺗﻮاﻧﺎﯾــﻰ اراﺋــﻪ دادهﻫﺎ ﺑــﻪ ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎى ﻏﯿــﺮ ﻫﻮﺷــﻤﻨﺪ: ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺳﯿﺴــﺘﻢﻋﺎﻣﻞﻫﺎى اﻣﺮوزى از resolver اﺳــﺘﻔﺎده ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ وﻇﯿﻔﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪﻫﺎى ﻧﺎم داﻣﻨﻪ را ﺑﻪ ﺳﺮورﻫﺎى اﺧﺘﺼﺎﺻﻰ واﮔﺬار ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎى resolve ﯾﮏ درﺧﻮاﺳــﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮده و ﺻﺒﺮ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﺳــﺦ ﮐﺎﻣﻠﻰ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﯾﮏ ﺳﺮور ﮐﺶ دی ان اس (DNS) ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎى ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪى ﺑﺮاى ﺳﺮوﯾﺲدﻫﻰ ﺑﻪ ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ دارد. اﯾﻦ ﺳﺮورﻫﺎ ﻣﺤﺎورهﻫﺎى ﺑﺎزﮔﺸــﺘﻰ را درﯾﺎﻓﺖ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﻰدﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺻﺤﯿﺤﻰ را اراﺋﻪ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﯾﮏ ﭘﯿﺎم ﺧﻄﺎى ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻨﺪ.

ﻧﮕــﻪدارى ﮐﺸــﻰ از دادهﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻰ درﺧﻮاﺳــﺖ ﺷــﺪه اﻧﺪ: ﺳــﺮورﻫﺎى ﮐﺶ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺤﺎورهﻫﺎى ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺳﺮورﻫﺎى ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ را ﺟﻤﻊآورى ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ و ﺳــﭙﺲ ﯾﮏ ﺣﺎﻓﻈﻪ ذﺧﯿﺮهﺳﺎزى ﺑﺮاى دادهﻫﺎى ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ اﯾﺠﺎد ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎى ﺗﻌﺪاد ﮐﺎرﺑﺮاﻧﻰ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺳﺮور ﮐﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ، اﻧﺪازه ﮐﺶ ذﺧﯿﺮهﺳﺎزى و ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ دادهﻫﺎى TTLS در رﮐﻮردﻫﺎى دی ان اس (DNS) ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﻣﺘﻐﯿﺮ اﺳﺖ. ﭘﺮوﺳــﻪ ﻓﻮق ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ روى ﺳﺮﻋﺖ resolve ﮐﺮدن در ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺎﺷﺪ.

Forwarding DNS Server

ﯾﮏ روش ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺑــﺮاى اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﮐﺶ ﺑــﺮاى ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮى ﺳــﺮورﻫﺎى ﻓﻮروارد دی ان اس (DNS) اﺳــﺖ. در اﯾﻦ روش، ﺳــﺮور ﻓﻮرواردى ﺳــﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺿﺎﻓﻰ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ در زﻧﺠﯿﺮه resolve ﮐﺮدن ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآورد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻫﻤﻪ درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺳﺮورﻫﺎى ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ارﺳﺎل ﮐﻨﺪ. ﻣﺰﯾﺖ اﺻﻠﻰ روش ﻓﻮق اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻰﺗﻮان ﯾﮏ ﮐﺶ ﻣﺤﻠﻰ ﻗﺎﺑﻞ دﺳــﺘﺮس اﯾﺠﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺿﺮورﺗﻰ ﺑﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎى ﺑﺎزﮔﺸــﺘﻰ ﻧﺪارد و ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺮوز ﺗﺮاﻓﯿﮏ اﺿﺎﻓﻰ در ﺷﺒﮑﻪ ﻣﻰﺷﻮد. روﯾﮑﺮدى ﮐﻪ اﺟﺎزه ﻣﻰدﻫﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺣﯿﺎﺗﻰ در ﺳﺮورﻫﺎى ﺑﺎ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺑﺎﻻ آزاد ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﻣﺰﯾﺖ دﯾﮕﺮ روش ﻓﻮق در اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮى ﺑﺎﻻ در ﺗﻘﺴﯿﻢﺑﻨﺪى ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺧﺼﻮﺻﻰ و ﻋﻤﻮﻣﻰ از ﻃﺮﯾﻖ ﻓﻮروارد ﮐﺮدن ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﻣﯿﺎن ﺳﺮورﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ.

حتما بخواید: FTTH چیست ؟ آشنایی با اینترنت فیبر نوری

وﯾﮋﮔﻰﻫﺎى ﯾﮏ ﺳﺮور ﻓﻮروارد دی ان اس (DNS)

ﺗﻮاﻧﺎﯾﻰ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎى ﺑﺎزﮔﺸــﺘﻰ ﺑﺪون آنﮐﻪ ﻣﺸــﮑﻞ ﺧﻮدﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ رخ دﻫﺪ: اﺻﻠﻰﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﻰ ﺳﺮور ﻓﻮروارد ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ اﯾﻦ اﺳــﺖ ﮐﻪ درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎ را ﺑﺮاى ﺳﺮور دﯾﮕﺮى ارﺳــﺎل ﻣﻰﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺳــﺮور ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ درﺧﻮاﺳــﺖ را resolve ﮐﻨﺪ. ﺳﺮور ﻓﻮروارد ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻤﮑﻦ را داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﺪ و ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﺮ ﮐﺶ داﺧﻠﻰ ﺧﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﺎﻻﯾﻰ اراﺋﻪ دﻫﺪ.

وﯾﮋﮔﻰﻫﺎى ﺳﺮور ﻓﻮروارد دی ان اس (DNS)

آﻣﺎدهﺳــﺎزى و اراﺋﻪ ﯾﮏ ﮐﺶ ﻣﺤﻠﻰ در ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺷــﺒﮑﻪ: در ﺷﺮاﯾﻄﻰ ﮐﻪ اﯾﺠﺎد، ﻧﮕﻪدارى و اﯾﻤﻦﺳﺎزى ﯾﮏ راهﺣﻞ ﺳﺮور ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺗﻮﺟﯿﻪ اﻗﺘﺼﺎدى ﻧﺪارد، ﺳــﺮور ﻓﻮروارد ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ از ﺳــﺮورﻫﺎى دی ان اس (DNS) ﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮورى از ﺳﺎﯾﺮ ﺳﺮورﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻰﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻟﺤﻈﻪاى ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﮐﺶ اﺻﻠﻰ را ﺑﺮاى ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﻫﺎى ﮐﻼﯾﻨﺘﻰ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ارﺳﺎل (اﯾﺠﺎد) ﻣﻰﮐﻨﺪ. اﯾﻦ روﯾﮑﺮد زﻣﺎن ﭘﺎﺳﺦدﻫﻰ را ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻰدﻫﺪ.

اﻓﺰاﯾــﺶ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮى در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﻀﺎى داﻣﻨﻪ ﻣﺤﻠﻰ: ﯾﮏ ﺳــﺮور ﻓﻮروارد ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎى ﻣﺸﺨﺼﻰ را ﺑﺮاى ﺳﺮورﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ارﺳﺎل ﮐﻨﺪ و ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮورﻫﺎى داﺧﻠﻰ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎى داﺧﻠﻰ ﭘﺎﺳــﺦ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد، در ﺷــﺮاﯾﻄﻰ ﮐﻪ ﺑﺮاى درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎى ﺧﺎرﺟﻰ از دی ان اس (DNS) ﻋﻤﻮﻣﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﺷﻮد.

راهﺣﻞﻫﺎى ﺗﺮﮐﯿﺒﻰ

راهﺣﻞﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ آنﻫﺎ اﺷﺎره ﺷــﺪ ﺑﺮاى اﻫﺪاف ﺧﺎﺻﻰ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه‌اﻧﺪ، اﻣﺎ در بیش‌تر ﻣﻮارد ﻃﺮاﺣﻰ و ﭘﯿﺎدهﺳﺎزى ﯾﮏ ﺳﺮور ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺑﺮاى ﺗﺮﮐﯿﺐ راﻫﮑﺎرﻫﺎى ﻓﻮق روﯾﮑﺮد ﻣﻨﻄﻘﻰ اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺳﺮور دی ان اس (DNS) ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﺷــﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻰ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳــﺮور ﮐﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ را ﺑﺮاى ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎى ﻣﺤﻠﻰ ﺑﺎزى ﮐﻨﺪ و در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﺮاى ﭘﺎﺳﺦﮔﻮﯾﻰ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎى ﻣﻌﺘﺒﺮ و ﺗﮑﺮارى از ﺳﺎﯾﺮ ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦﮐﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳــﺖﻫﺎى ﺳﺮاﺳــﺮى ﺑﺮاى داﻣﻨﻪ ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎى ﻣﺤﻠﻰ اﺟﺎزه دﻫﺪ از ﺳﺮور ﺑﺮاى resolve ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﺑﺎزﮔﺸﺘﻰ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺮم اﻓﺰار ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﺧﺎص ﺑﺮاى ﮐﺎر ﻣﺸﺨﺼﻰ ﻃﺮاﺣﻰ ﺷﺪه، اﻣﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﻰ ﻫﻤﭽﻮن Bind اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮى ﺑﺎﻻﯾﻰ دارﻧﺪ و اﻣﮑﺎن ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮى راهﺣﻞﻫﺎى ﺗﺮﮐﯿﺒﻰ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻮارد اﮔﺮ ﺳﺮور ﺗﻼش ﮐﻨﺪ ﺳــﺮوﯾﺲﻫﺎى زﯾﺎدى را اراﺋﻪ ﮐﻨﺪ، ﻋﻤﻠﮑﺮد آن ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﺪا ﻣﻰﮐﻨﺪ، اﻣﺎ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ زﯾﺮﺳــﺎﺧﺖﻫﺎى ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﯾﮏ راهﺣﻞ ﻣﻨﻔﺮد ﻫﻤﻪﮐﺎره را ﭘﯿﺎدهﺳﺎزى ﮐﻨﯿﻢ.

ﺗﻔﺎوتﻫﺎى ﻧﺴﺒﻰ

در ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﻔﺎوتﻫﺎى ﻇﺎﻫﺮى ﻣﯿﺎن ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪىﻫﺎى ﺳــﺮور ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮدى ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﺗﻔﺎوتﻫﺎى ﻧﺴﺒﻰ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﺎﻧﻪاى آنﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﻰ ﮐﺮد. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻫﻤﯿﺖ دی ان اس (DNS) در اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت و ﭘﯿﺎدهﺳﺎزى ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻤﻰ ﺑﺮاى دﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺷﺒﮑﻪ، اﻏﻠﺐ ﺳــﺮورﻫﺎى ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاى ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﻓﺰوﻧﮕﻰﻫــﺎى داﺧﻠﻰ ﺧــﺎص ﺧﻮد را دارﻧﺪ. در اﯾــﻦ زﻣﯿﻨﻪ اﺻﻄﻼﺣﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳــﺮورﻫﺎ وﺟﻮد دارد، اﻣﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﮐﻠﻰ، ﯾﮏ ﺳﺮور ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﺻﻠﻰ ﯾﺎ ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﺮورﻫﺎى اﺻﻠﻰ و ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﻣﻰﺷــﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷــﺶ را ﺑﻪ درﺳــﺘﻰ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﺮور اﺻﻠﻰ ﻗﺪرت ﺑﯿﺸــﺘﺮى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮور ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ در زﻣﯿﻨﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﺪارد. ﺳــﺮورﻫﺎى اﺻﻠﻰ و ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﮑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺧﻮد را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺴــﺘﻨﺪ. ﯾﮏ ﺳــﺮور اﺻﻠﻰ ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪاى ﺧﻮد را از روى دﯾﺴــﮏ ﺳﯿﺴﺘﻤﻰ ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ. اﯾﻦ ﻓﺎﯾﻞﻫﺎ در اﻏﻠﺐ ﻣﻮارد در ﻣﮑﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺻﻠﻰ را اﺿﺎﻓﻪ، وﯾﺮاﯾﺶ ﯾﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻰدﻫﺪ.

ﺗﻔﺎوتﻫﺎى ﻧﺴﺒﻰ DNS

ﺳﺮور ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﺑﺮاى ﻣﻨﺎﻃﻘﻰ ﮐﻪ ﻣﺠﺎز ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎت رﺳــﺎﻧﻰ ﺑﻪ آنﻫﺎ اﺳــﺖ از ﯾﮏ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴــﻢ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻨﻄﻘﻪاى و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﯾﮑﻰ از ﺳﺮورﻫﺎى اﺻﻠﻰ اﯾﻦﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﻰدﻫﺪ. زﻣﺎﻧﻰﮐﻪ ﺳﺮور ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺪﻧﻈﺮ را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد، آنﻫﺎ را در ﮐﺶ ﺧﻮد ذﺧﯿﺮه ﻣﻰﮐﻨﺪ. اﮔﺮ ﺿﺮورﺗﻰ داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﺪ، راه‌اﻧﺪازى ﻣﺠﺪد ﻣﻰﺷــﻮد ﺗﺎ ﮐﺶ ﺧﻮد را ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻰﮐﻨﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ داﺧﻞ ﺳﺮور ﺑﻪروزرﺳﺎﻧﻰ ﺷﺪه اﻧﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ. اﮔﺮ ﺑﻪ روزرﺳﺎﻧﻰ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ از ﺳﺮور اﺻﻠﻰ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪروز را درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻰﮐﻨﺪ. ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﯿﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮورﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﻤﻰﺷــﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاى ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﺳــﺮور ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻋﻤﻠﮑﺮد اﺻﻠﻰ و در ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﺪ. ﻣﻨﺎﻃﻖ دی ان اس (DNS) ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳــﺮور ﻧﺎم دارد. ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﻰ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﻰ را ﻋﻬﺪه دار اﺳﺖ، ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺮور ﻧﺎم دارد. در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮارد، ﺳﺮورﻫﺎى ﻧﺎم دﯾﮕﺮى ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاى ﭘﺨﺶ ﺑﺎر ﺗﺮاﻓﯿﮑﻰ و اﻓﺰاﯾﺶ اﻓﺰوﻧﮕﻰ از آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﺷﻮد.

حتما بخوانید: نحوه فلش کردن کش DNS برای افزایش عملکرد اینترنت ویندوز 10

ﺳﺮورﻫﺎى ﻋﻤﻮﻣﻰ ﯾﺎ ﺧﺼﻮﺻﻰ

ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ در ﺑﯿﺸــﺘﺮ ﻣﻮارد از ﺳﺎﻣﺎﻧﻪﻫﺎى ﻧﺎم داﻣﻨﻪ داﺧﻠﻰ و ﺧﺎرﺟﻰ ﻫﻤﺰﻣﺎن اﺳــﺘﻔﺎده ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﮐﻪ درون اﯾﻦ دو ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻗﺮار ﻣﻰﮔﯿﺮﻧــﺪ ﺗﻔﺎوتﻫﺎى زﯾﺎدى ﺑــﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دارﻧﺪ. ﯾﮏ ﺳــﺎزﻣﺎن ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮏ ﺳــﺮور دی ان اس (DNS) را ﺑﻪ ﺷــﮑﻞ ﺻﺮﻓﺎ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺮاى ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﺤﺎورهﻫــﺎى ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨــﻪ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮاى داﻣﻨﻪﻫــﺎ و ﻣﻨﺎﻃﻘﻰ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻰﮐﻨﺪ ﻧﮕﻪدارى ﮐﻨﺪ. ﺳــﺎزﻣﺎن ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاى ﮐﺎرﻣﻨﺪان از ﯾﮏ ﺳــﺮور ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ اﺳــﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻌﺘﺒﺮ و ﻣﺠﺎزى ﮐﻪ ﺳــﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ ﻋﻤﻮﻣﻰ اراﺋﻪ ﻣﻰﮐﻨﺪ را ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻃﻼﻋﺎت اﺿﺎﻓــﻰ در ارﺗﺒﺎط ﺑــﺎ ﻣﯿﺰﺑﺎنﻫﺎى داﺧﻠﻰ و ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﮐــﻪ اراﺋﻪ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﻧﮕﻪدارى ﮐﻨﺪ. ﺳﺮورﻫﺎى ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ داﺧﻠﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ وﯾﮋﮔﻰﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺎزﮔﺸــﺘﻰ ﯾﺎ ذﺧﯿﺮهﺳــﺎزى را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاى ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎى داﺧﻠﻰ اراﺋــﻪ ﮐﻨﻨﺪ. در اﺑﺘــﺪاى ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺷــﺎره ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮى ﯾﮏ ﺳﺮور ﻣﻨﻔﺮد ﺑﺮاى ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻤﺎﻣﻰ وﻇﺎﯾﻒ در ﺳﺮورﻫﺎى ﺗﺮﮐﯿﺒﻰ اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ اﺳــﺖ، اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﺎر ﮐﺎرى ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﻮد ﻣﺰاﯾﺎى ﻣﺘﻌﺪدى ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد. ﺳــﺎزﻣﺎنﻫﺎى ﺑﺰرگ ﺳﻌﻰ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﺳﺮورﻫﺎى داﺧﻠﻰ و ﺧﺎرﺟــﻰ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺠﺰا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ اﻃﻼﻋﻰ از دﯾﮕﺮى ﻧﺪارﻧﺪ راﻧﮕﻪدارى ﮐﻨﻨﺪ.

اﯾﻦ روﯾﮑﺮد از ﻣﻨﻈﺮ اﻣﻨﯿﺘﻰ ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ اﺳﺖ، زﯾﺮا ﺳﺮور ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ اﻃﻼﻋﻰ درﺑﺎره ﺳــﺮور داﺧﻠﻰ ﻧــﺪارد. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺳــﺮورﻫﺎى ﻧﺎم ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺳﺎزﻣﺎن در رﮐﻮردﻫﺎى NS ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻮﻣﻰ ذﺧﯿﺮه ﻧﻤﻰﺷﻮﻧﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻣﺰاﯾﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد، اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ درﺳــﺘﻰ ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﻧﺸــﻮد ﻣﺸﮑﻼت اﻣﻨﯿﺘﻰ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻰآورد. ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺜﺎل، در ﭼﻨﯿﻦ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴــﻤﻰ ﺳــﺮورﻫﺎى دی ان اس (DNS) ﻋﻤﻮﻣﻰ و ﺧﺼﻮﺻﻰ دادهﻫﺎى ﻣﻨﺎﻃﻖ را ﺑﻪ ﺷــﮑﻞ ﻣﺸﺘﺮك در اﺧﺘﯿﺎر دارﻧﺪ و ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎى ﯾﮏ روﯾﮑﺮد ﺳﻨﺘﻰ اﺻﻠﻰ و ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﮐﻪ ﺳﺎزوﮐﺎر ﺳﺎدهاى را اراﺋﻪ ﻣﻰﮐﻨﺪ اﻃﻼﻋﺎت را ﺑﻪاﺷﺘﺮاك ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳــﺖ ﻧﺸﺘﻰ اﻃﻼﻋﺎت در زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎى ﺧﺼﻮﺻﻰ ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن را ﺑﻪ وﺟﻮد آورد. ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺷــﺒﮑﻪ ﭘﯿﺸــﻨﻬﺎد ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮورﻫﺎى ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺧﺎرج از ﺧﻮد ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪاى ﻧﮕﻪدارى ﺷــﻮﻧﺪ ( ﺑﻪ وﯾﮋه در ارﺗﺒــﺎط ﺑﺎ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺟﺴــﺖوﺟﻮى ﻋﻤﻮﻣــﻰ دارﻧﺪ). اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﮐﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ارﺟﺎع ﺑﻪ ﺳﺮور ﺧﺼﻮﺻﻰ را در ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﺳــﺮور ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺣﺬف ﮐﻨﯿﻢ ﻧﯿﺰ راﻫﮑﺎر ﺧﻮب دﯾﮕﺮى اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻼت اﻣﻨﯿﺘﻰ ﻣﻰﺷﻮد. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت ﺳﺎدهﺗﺮ، ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻃﻼﻋﺎت و ﺟﺰﯾﯿﺎت اﻧﺘﻘﺎل، اﻃﻼعرﺳﺎﻧﻰ و ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﺳﺮور اﺻﻠﻰ را ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﺣﺬف ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ رﯾﺴﮏﻫﺎى ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺳﺮور ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ اﻣﻨﯿﺘﻰ ﺑﺮاى ﺳــﺮورﻫﺎى ﻧﺎم داﺧﻠﻰ ﺑﻪ وﺟﻮد آﯾﺪ. در ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺑﺮاى ﻫﺮ ﺳــﺮور ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺎﯾﻞﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪاى ﻧﮕﻪدارى ﺷــﻮد ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮى را ﻃﻠﺐ ﻣﻰﮐﻨﺪ، اﻣﺎ ﺑﺮاى ﺟﺪاﺳــﺎزى ﻣﻄﻠﻖ ﺳــﺮورﻫﺎ و ﺑﺮﻗﺮارى اﻣﻨﯿﺖ اﯾﻦﮐﺎر اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ.

حتما بخوانید: روتر چگونه کار میکند؟ به همراه راهنمای خرید بهترین روتر

ﮐﻼم آﺧﺮ

اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﺷــﻤﺎره ﻣﻄﻠﺐ دی ان اس (DNS) را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﺪ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه‌اﯾﺪ ﮐﻪ در اﻧﺘﺨﺎب ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﺳﺮور ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎم داﻣﻨﻪ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮى زﯾﺎدى دارﯾﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎى ﺷــﻤﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪىﻫﺎى ﺳــﺎزﻣﺎﻧﻰ و اوﻟﻮﯾﺖﻫﺎﯾــﻰ ﺑﺮاى اراﺋﻪ ﯾﮏ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴــﻢ ﺗﺒﺪﯾــﻞ (resolve) ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺑﺮاى ﮐﻼﯾﻨﺖﻫﺎ (ذﺧﯿﺮهﺳــﺎزى ﯾﺎ ﻓﻮروارد ﮐﺮدن)، ﮔﺴﺘﺮدﮔﻰ داﻣﻨﻪﻫﺎ و ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷــﺶ اﺳﺖ. اﻣﺮوزه روﯾﮑﺮدﻫﺎى ﺗﺮﮐﯿﺒﻰ راﯾﺞ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ از آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ، اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﻓﺮآﯾﻨﺪ resolve ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪى ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ.