کابل شبکه

درباره کابل شبکه

کابل شبکه درواقع مجموعه سیم‌هایی از جنس مس یا شیشه است که جهت اتصال و انتقال اطلاعات میان کامپیوتر‌ها، سوئیچ‌ها، روترها و همینطور شبکه‌های استورج (میان اجزا و مولفه‌های شبکه) کاربرد دارد. کابل شبکه، یا کابل اترنت، اتصال فیزیکی مطمئن بین دستگاه‌ها و اینترنت است که سرعت و پایداری بالایی ارائه می‌دهد. برخلاف وای‌فای که ممکن است به تداخل یا نوسان سرعت دچار شود، کابل شبکه تضمین‌کننده اتصال بدون قطعی و با تأخیر بسیار کم است. این ویژگی‌ها برای بازی‌های آنلاین، ویدیوهای باکیفیت و فعالیت‌های حیاتی کسب‌وکار ضروری‌اند. در ادامه، با انواع، ساختار و کاربردهای کابل شبکه آشنا می‌شویم تا بتوانید بهترین گزینه را برای نیازهای خود انتخاب کنید.

ساختار و اجزای کابل شبکه

کابل‌های شبکه اعم از کابل‌های مسی و فیبر نوری، دارای اجزا و لایه‌های مختلفی هستند که هر کدام وظایف خاصی را برای انتقال صحیح سیگنال‌ها و داده‌ها بر عهده دارند. به طور کلی مهمترین اجزای یک کابل شبکه عبارتند از:

1) هسته یا رسانا (Core/Conductor)

هسته یا رسانای کابل‌های مسی معمولاً از سیم‌های مسی تشکیل شده است. این سیم‌های مسی وظیفه انتقال جریان الکتریکی و سیگنال‌های شبکه را برعهده دارند. سیم‌های مسی می‌توانند به صورت تک رشته یا چند رشته ساخته شوند. همچنین بسته به نوع کابل، قطر و خلوص سیم‌های مسی متفاوت اس و گاها از آلیاژ‌های دیگری هم استفاده می‌شود. اما در کابل‌های فیبر نوری به جای سیم مسی از فیبرهای شیشه‌ای یا الیاف برای انتقال داده‌ها استفاده می‌شود. این فیبرها نور را هدایت می‌کنند و داده‌ها را به صورت سیگنال‌های نوری منتقل می‌نمایند.

2) عایق‌بندی (Insulation)

عایق‌بندی به منظور جدا نگه داشتن سیم‌ها یا فیبرهای رسانا و جلوگیری از برخورد و اتصال کوتاه آن‌ها به کار می‌رود. در کابل‌های مسی، عایق‌بندی لایه‌ای پلاستیکی دور هر سیم رسانا قرار می‌گیرد. رایج‌ترین مواد برای عایق‌بندی عبارتند از:

• پلی‌اتیلن (PE)
• PVC
• الاستومری

عایق‌بندی همچنین از ورود نویز و اختلال به سیگنال‌های درون سیم‌ها جلوگیری می‌کند. در کابل‌های فیبر نوری نیز فیبرهای شیشه‌ای توسط مواد عایق پلاستیکی احاطه می‌شوند تا از آسیب فیزیکی یا نشت نور محافظت شوند.

3) محافظ  (Shielding)

شیلد، لایه‌ای فلزی است که به منظور محافظت هرچه بیشتر هسته رسانای کابل در برابر تابش‌های الکترومغناطیسی مزاحم و جلوگیری از نفوذ نویز به داخل کابل به کار می‌رود. رایج‌ترین انواع سپربندی عبارتند از:

• فویل آلومینیومی - از ورقه‌های نازک آلومینیوم تشکیل شده‌است.
• توری یا برید فلزی - شبکه‌ای از سیم‌های فلزی به دور هسته کابل پیچیده می‌شود.
• برید آلومینیومی - مانند توری فلزی با استفاده از سیم‌های آلومینیومی
• فویل مسی - ورقه‌ای از مس برای افزایش رسانایی

سپربندی با ایجاد میدان الکترومغناطیسی، از نفوذ سیگنال‌های ناخواسته به داخل کابل جلوگیری کرده و از بروز پدیده نشتی عبور سیگنال بین زوج‌سیم‌های مجاور نیز ممانعت به‌عمل می‌آورد.

4) روپوش (Jacket)

روپوش، لایه خارجی کابل را تشکیل داده و کابل را در برابر آسیب‌های مکانیکی، ضربه، فشار، خمش و نیز نفوذ رطوبت محافظت می‌نماید.
انواع رایج روپوش عبارتند از:

• PVC
• LSZH
• Tefzel
• Nylon

از جنس‌های مختلفی بسته به محیط و کاربرد کابل استفاده می‌شود.

5) زوج‌های به هم تابیده (Twisted Pairs)

کابل‌های شبکه استاندارد دارای 8 رشته سیم هستند که به صورت 4 زوج دو به دو به هم تابیده شده‌اند. دلیل این تابیدگی، یک اصل فیزیکی هوشمندانه است: هر سیم حامل جریان، یک میدان الکترومغناطیسی در اطراف خود ایجاد می‌کند. با تابیدن دو سیم یک زوج به دور یکدیگر، میدان‌های مغناطیسی آن‌ها یکدیگر را خنثی می‌کنند. این امر باعث کاهش چشمگیر تداخل الکترومغناطیسی (EMI) از منابع خارجی (مانند کابل‌های برق) و همچنین کاهش هم‌ شنوی (Crosstalk) از زوج‌های مجاور در داخل خود کابل می‌شود. هرچه تعداد تاب‌ها در هر متر بیشتر باشد، مقاومت کابل در برابر نویز بالاتر رفته و امکان دستیابی به فرکانس‌ها و سرعت‌های بالاتر فراهم می‌شود.

6) جدا کننده (Divider/Cross-Web) 

در کابل‌های رده Cat6 و بالاتر، یک جدا کننده پلاستیکی به شکل صلیب در مرکز کابل قرار دارد. این قطعه، چهار زوج سیم را به صورت فیزیکی از یکدیگر جدا نگه می‌دارد و با افزایش فاصله بین آن‌ها، هم‌ شنوی (Crosstalk) را به حداقل می‌رساند. وجود این جدا کننده یکی از دلایل اصلی عملکرد بهتر کابل Cat6 نسبت به Cat5e است.

7)سیم ارت (Drain Wire)

در کابل‌های شیلد دار، یک سیم فلزی بدون روکش به نام سیم ارت یا تخلیه وجود دارد که در تمام طول کابل در کنار لایه شیلد قرار می‌گیرد. وظیفه این سیم، جمع ‌آوری نویزهای الکتریکی جذب ‌شده توسط شیلد و انتقال آن‌ها به سیستم ارت (زمین) است تا از مدار خارج شوند.

بررسی انواع کابل شبکه بر اساس دسته بندی

به طور کلی کابل‌های شبکه از لحاظ جنس به دو نوع مسی و فیبر نوری تقسیم می‌شوند. کابل شبکه مسی خود در دسته‌های کواکسیال (Coaxial) و کابل زوج بهم تابیده (Twisted Pair) و از این قبیل قرار گرفته و نوع فیبر نوری نیز در دو گروه Single Mode و Multi Mode طبقه‌بندی می‌شود. در بخش زیر ما قرار است انواع کابل شبکه را از لحاظ کتگوری و استانداردهای Cat مورد بررسی قرار دهیم.

کابل شبکه CAT5

از جمله اولین کابل‌های مورد استفاده در شبکه اترنت کابل CAT5 است که امروزه نیز در بسیاری از شبکه‌های خانگی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کابل نسبت به سایرین از سرعت انتقال داده کمتری برخوردار بوده و به همین خاطر نیز کاربرد کمتری دارد.

کابل شبکه CAT5e

یکی از کابل‌های پراستفاده بدون شیلد مدل CAT5e است که نسل بعدی کابل CAT5 به‌شمار می‌رود. حرف e در نام این کابل مخفف عبارت توسعه یافته است و نشانگر بهبود ویژگی‌های این کابل در مقایسه با نوع قبل است. از این‌رو از لحاظ انتقال داده از نوع CAT5 سریعتر عمل می‌کند.

کابل شبکه CAT6

سری بعدی کابل‌های شبکه که نسبت به دو نوع پیشین یک پله بالاتر قرار می‌گیرد کابل شبکه CAT6 است. این کابل در شبکه‌هایی که به سرعت و پهنای باند بالاتری نیاز دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع کابل به صورت شیلددار (STP) و بدون شیلد (UTP) ارائه می‌شوند که پوشش شیلددار از بروز نویز و تداخل‌های الکتریکی در جریان عبور سیگنال جلوگیری می‌کند.

کابل شبکه CAT6a

این کابل نسبت به نوع قبل مسافت بیشتری را تحت پوشش قرار داده و از سرعت و پهنای باند بالاتری برخوردار است. به همین دلیل اکثرا در شبکه‌های محلی گسترده و صنعتی کاربرد دارد. کابل CAT6a درواقع نسخه بروز شده و پیشرفته CAT6 به‌شمار می‌رود.

کابل شبکهCAT7 

این کابل یکی از پیشرفته‌ترین کابل‌های شبکه محسوب می‌شود که در مقایسه با نسل‌های پیشین تغییرات شگرفی یافته است. به طوری که قادر است از فرکانس 600 مگاهرتزی پشتیبانی نماید. کابل شبکه CAT7 از دو روکش داخلی بهره می‌برد که موجب کاهش نرخ تداخلات سیگنال در آن می‌شود.

کابل شبکه CAT8

کابل شبکه CAT8 را می‌توان بهترین و مدرن‌ترین نوع کابل LAN دانست که به خاطر ویژگی‌های پیشرفته‌تری که دارد با قیمت بالاتری به فروش می‌رسد. در طراحی این کابل از دو روکش استفاده شده که نویز و تداخلات سیگنالی را به حداقل می‌رساند. سرعت و پهنای باند فوق‌العاده این محصول موجب شده تا به طور ویژه در دیتاسنترها و مراکز انتقال داده کاربرد داشته باشد.

جدول انواع کابل شبکه

انواع کابل LAN بر اساس شیلد

کابل‌های شبکه محلی (LAN) بسته به نوع شیلد به کار رفته در ساخت آن‌ها، به چند دسته تقسیم می‌شوند. شیلد یک لایه فلزی است که به دور روکش خارجی کابل قرار گرفته و وظیفه حفاظت از سیگنال‌های الکتریکی داخل کابل را برعهده دارد. در ادامه به معرفی انواع کابل‌های LAN بر اساس نوع شیلد می‌پردازیم:

Unshielded Twisted Pair (UTP)

این نوع کابل فاقد هرگونه شیلد فلزی بوده و بیشتر برای اتصالات داخلی کوچک شبکه‌ها استفاده می‌شود. از آنجایی که UTP فاقد شیلد است، در برابر تداخل‌های الکترومغناطیسی آسیب‌پذیرتر است.

Shielded Twisted Pair (STP)

این کابل‌ها از یک لایه شیلد فلزی معمولا از جنس آلومینیوم یا فولاد بهره می‌برند که به کاهش تداخل‌های الکترومغناطیسی کمک شایانی می‌کند. STP بیشتر در شبکه‌های بزرگتر و حساس‌تر به کار می‌رود.

Screened Twisted Pair (ScTP)

این کابل علاوه بر شیلد فلزی، دارای یک لایه پوشش اضافی مانند فویل نیز می‌باشد که محافظت بهتری در برابر تداخل‌های الکترومغناطیسی فراهم می‌کند.

Foiled Twisted Pair (FTP)

در این نوع کابل، یک لایه فویل معمولا آلومینیومی به دور تار

های تابیده پیچیده شده است تا از تداخل‌های الکترومغناطیسی جلوگیری کند.

Overall Foiled Twisted Pair (OFTP)

در این کابل یک لایه فویل به طور کامل در اطراف تمامی تارها قرار گرفته است که محافظت بهتری نسبت به انواع FTP فراهم می‌کند.

انتخاب نوع مناسب کابل بستگی به نیازهای شبکه و شرایط محیطی دارد. کابل‌های دارای شیلد بهتر عمل می‌کنند اما هزینه بالاتری دارند.

انواع کابل LAN بر اساس شیلد در یک نگاه

انواع کابل شبکه بر اساس محیط

کابل‌های شبکه بسته به محیطی که در آن به کار گرفته می‌شوند، انواع مختلفی دارند. از آنجایی که شرایط محیطی می‌تواند بر کیفیت انتقال سیگنال تاثیر بگذارد، کابل‌ها باید با توجه به محیط نصب طراحی و انتخاب شوند. انواع کابل‌های شبکه بر اساس محیط عبارتند از:

کابل شبکه داخلی (Indoor)

این کابل‌ها معمولاً از جنس مس هستند و دارای پوشش PVC می‌باشند. این پوشش به آنها انعطاف‌پذیری مناسبی می‌دهد تا بتوان آنها را به راحتی در مسیرها و شیارهای دیوار کشید. کابل‌های داخلی در برابر حرارت و آتش مقاوم هستند.

کابل شبکه خارجی (Outdoor)

این کابل‌ها از جنس مس یا آلومینیوم بوده و دارای پوشش‌هایی مانند PE، PVC و... هستند. همچنین از مواد مختلف برای افزایش مقاومت در برابر نفوذ رطوبت، UV و سایر عوامل جوی استفاده می‌شود.

کابل شبکه مدفون (Buried)

این کابل‌ها با پوشش‌های ویژه‌ای طراحی شده‌اند تا بتوانند برای مدت طولانی در زیر خاک باقی بمانند بدون اینکه دچار خوردگی یا آسیب شوند. از جنس مس یا آلومینیوم بوده و دارای پوشش PE یا PVC می‌باشند.

کابل شبکه هوایی (Aerial)

ساختار این کابل‌ها به گونه‌ای است که بتوانند برای

 مدت طولانی در فضای باز آویزان بمانند بدون اینکه دچار پارگی یا فرسودگی شوند. معمولا از جنس آلومینیوم یا فولاد ضدزنگ بوده و دارای پوشش‌های مناسبی  بسته به کاربرد هستند.

انتخاب صحیح کابل بستگی به محل و نحوه نصب آن در شبکه دارد تا بتواند عملکرد مطلوبی از خود نشان دهد.

انواع کابل شبکه بر اساس رشته سیم و مغذی 

کابل‌های شبکه بر اساس نوع مغذی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

کابل‌های زوج تابیده مسی (Twisted Pair)

این کابل‌ها شامل چند جفت سیمِ به دور یکدیگر تابیده‌ی مسی هستند که برای جلوگیری از تداخل الکترومغناطیسی، سیگنال‌های متفاوت را حمل می‌کنند. این سیم‌ها دارای چند دسته‌بندی cat 1 تا cat 7 است.

کابل‌های هم محور یا کواکسیال (Coaxial)

این کابل‌ها دارای یک هادی مرکزی برای انتقال سیگنال و یک رسانای بیرونی به عنوان مسیر بازگشت جریان الکتریکی هستند. برای فرکانس‌ها و سرعت‌های بالا مناسبند.

کابل‌های فیبر نوری (Fiber Optic)

در این کابل‌ها از الیاف شیشه‌ای یا پلاستیکی برای انتقال اطلاعات از طریق نور لیزر استفاده می‌شود. بسیار سبک، انعطاف‌پذیر و دارای ظرفیت و سرعت بسیار بالایی هستند.

 جنس رسانا (مس خالص در مقابل CCA)

شاید مهم‌ترین عاملی که کیفیت، عملکرد و ایمنی یک کابل شبکه را تعیین می‌کند و اغلب توسط خریداران نا دیده گرفته می‌شود، جنس فلز رسانای آن است. این انتخاب، یک دوراهی ساده بین کیفیت و قیمت نیست، بلکه تصمیمی است که مستقیماً بر پایداری و ایمنی شبکه شما تأثیر می‌گذارد.

• کابل تمام مس (CCC/CU - Pure Copper): این کابل، استاندارد صنعتی و تنها گزینه‌ای است که به طور کامل با استانداردهای عملکردی و ایمنی TIA/EIA و UL مطابقت دارد. مس خالص به دلیل رسانایی الکتریکی فوق‌العاده، انعطاف ‌پذیری بالا و مقاومت کششی مناسب، بهترین عملکرد سیگنال را ارائه می‌دهد و دچار افت کیفیت کمتری در فواصل طولانی می‌شود. مهم‌تر از همه، مقاومت DC پایین مس باعث می‌شود هنگام استفاده در کاربردهای برق روی اترنت (PoE)، گرمای کمتری تولید کند و کاملاً ایمن باشد.
• کابل آلومینیومی با روکش مس (CCA - Copper Clad Aluminum): این کابل‌ها به عنوان جایگزین ارزان ‌قیمت برای مس خالص به بازار عرضه شده‌اند. هسته اصلی این کابل‌ها از آلومینیوم است که با لایه نازکی از مس پوشانده شده است. با وجود ظاهر مشابه، عملکرد و ایمنی آن‌ها به شدت پایین‌تر است.

خطرات جدی استفاده از کابل‌های CCA:

1. خطر آتش ‌سوزی در PoE: مقاومت الکتریکی آلومینیوم حدود 55٪ بیشتر از مس است. این مقاومت بالاتر هنگام عبور جریان برق PoE باعث تولید گرمای بسیار بیشتری در کابل می‌شود. این گرما می‌تواند به مرور زمان عایق کابل را ذوب کرده، به تجهیزات متصل (مانند دوربین‌های مداربسته یا اکسس پوینت‌ها) آسیب برساند و در بدترین حالت، منجر به آتش ‌سوزی شود.
2. عملکرد ضعیف شبکه: مقاومت بالاتر به معنای تضعیف بیشتر سیگنال (Attenuation) است. این امر باعث می‌شود کابل‌های CCA در فواصل کوتاه‌تری نسبت به کابل‌های مسی دچار افت سیگنال و کاهش سرعت شوند و نرخ خطا (Packet Loss) در آن‌ها بالاتر باشد.
3. شکنندگی و دوام پایین: آلومینیوم فلز شکننده‌تری نسبت به مس است و مقاومت کششی کمتری دارد. کابل‌های CCA در هنگام نصب، به ‌ویژه در خم‌ها و پیچ‌ها، مستعد شکستگی هستند و عمر مفید بسیار کمتری دارند.
4. عدم تطابق با استانداردها: هیچ‌ یک از استانداردهای معتبر TIA یا UL، استفاده از کابل CCA را برای کابل‌ کشی شبکه تایید نمی‌کنند.

چگونه کابل CCA را از مس خالص تشخیص دهیم؟

• وزن: آلومینیوم به طور قابل توجهی سبک‌تر از مس است. یک حلقه کابل CCA وزن بسیار کمتری نسبت به یک حلقه کابل تمام مس با همان طول دارد.
• تست شعله: یک روش ساده و قطعی، استفاده از فندک است. نوک یکی از رشته‌های رسانا را برای چند ثانیه در معرض شعله قرار دهید. اگر رسانا تمام مس (CCC) باشد، فقط گداخته و قرمز می‌شود اما شکل خود را حفظ می‌کند. اگر CCA باشد، لایه نازک مس به سرعت می‌سوزد و هسته آلومینیومی ذوب شده و به شکل پودر سیاه یا خاکستری در می‌آید.

این آگاهی، تصمیمی که در ظاهر یک انتخاب اقتصادی به نظر می‌رسد را به یک انتخاب حیاتی برای ایمنی و پایداری تبدیل می‌کند. با افشای خطرات کابل‌های CCA، به‌ ویژه خطر آتش‌ سوزی در دستگاه‌های رایجی مانند دوربین‌های امنیتی، کاربر از یک خریدار صرف به یک تصمیم ‌گیرنده آگاه تبدیل می‌شود. این دانش، توجیهی منطقی برای پرداخت هزینه بیشتر برای کابل‌های تمام مس فراهم می‌کند و از کاربر و اعتبار فروشنده در برابر حوادث احتمالی محافظت می‌نماید.

مقایسه رو در رو: مس خالص (CU/CCC) در مقابل آلومینیوم با روکش مس (CCA)

طبقه ‌بندی بر اساس جنس روکش: انتخاب برای ایمنی و محیط (PVC، LSZH، PE)

روکش خارجی کابل، اولین خط دفاعی آن در برابر دنیای بیرون است. انتخاب جنس روکش به محیط نصب کابل بستگی دارد و بر ایمنی، دوام و هزینه تأثیر مستقیم دارد.

1. PVC (Polyvinyl Chloride): این روکش رایج‌ترین، ارزان‌ترین و انعطاف‌ پذیرترین نوع روکش برای کابل‌های شبکه است. به دلیل دوام و انعطاف ‌پذیری بالا، برای کابل‌ کشی‌های عمومی در محیط‌های داخلی (Indoor) مانند خانه‌ها و دفاتر کار بسیار مناسب است. نقطه ضعف اصلی PVC، رفتار آن در هنگام آتش‌ سوزی است؛ این ماده هنگام سوختن، دود سیاه و غلیظی تولید می‌کند که حاوی گازهای سمی و خورنده هالوژن (مانند اسید هیدروکلریک) است. این دود می‌تواند برای انسان‌ها کشنده و برای تجهیزات الکترونیکی بسیار مخرب باشد.
2. LSZH (Low Smoke Zero Halogen): این روکش که با نام‌های LSFOH یا LS0H نیز شناخته می‌شود، گزینه‌ای ایمنی ‌محور است. همانطور که از نامش پیداست، در هنگام قرار گرفتن در معرض شعله، دود بسیار کمی تولید می‌کند و فاقد ترکیبات سمی هالوژن است. این ویژگی آن را به گزینه‌ای الزامی برای استفاده در فضاهای عمومی و پرتردد (مانند بیمارستان‌ها، فرودگاه‌ها، تونل‌ها)، دیتاسنترها و هر مکانی با تهویه ضعیف (مانند کشتی‌ها و قطارها) تبدیل کرده است. کابل‌های LSZH معمولاً گران‌تر و کمی خشک‌تر (انعطاف ‌پذیری کمتر) از PVC هستند.
3. PE (Polyethylene): این روکش، متخصص فضاهای باز (Outdoor) است. پلی‌اتیلن مقاومت فوق‌العاده‌ای در برابر اشعه فرابنفش (UV) خورشید و نفوذ رطوبت دارد. این ویژگی‌ها آن را برای کابل‌ کشی در فضای باز، بین ساختمان‌ها یا حتی برای دفن مستقیم در زیر خاک ایده‌آل می‌سازد. کابل‌های با روکش PE معمولاً به رنگ مشکی هستند. نکته مهم این است که این روکش مقاومت کمی در برابر آتش دارد و نباید در مسافت‌های طولانی در داخل ساختمان استفاده شود.

مقایسه جنس روکش کابل: PVC در مقابل LSZH در مقابل PE

تفاوت کابل بهم تابیده با کواکسیال و فیبر نوری چیست؟

کابل فیبر نوری، کابل جفت تابیده و کابل کواکسیال سه نوع اصلی از کابل‌های شبکه مورد استفاده در سیستم‌های ارتباطی هستند. هر کدام از آنها متفاوت عمل می‌کنند و برای کاربردهای مختلف مناسب خواهند بود. به همین خاطر در ادامه به تفاوت آنها اشاره می‌کنیم:

کابل فیبر نوری چیست؟

کابل فیبر نوری نوعی کابل اترنت است که از یک یا چند فیبر نوری برای انتقال داده‌ها استفاده می‌شود. کابل فیبر نوری با عبور پالس‌های نور از لوله‌های شیشه‌ای کوچک، داده‌ها را منتقل می‌کند. ظرفیت انتقال کابل فیبر نوری 26 هزار برابر بیشتر از کابل جفت تابیده است. کابل فیبر نوری را می‌توان به فیبر تک حالته (SMF) و فیبر چند حالته (MMF) تقسیم کرد. فیبر نوری تک حالته دارای هسته کوچکی است و تنها به یک حالت نور اجازه انتشار در هر زمان را می‌دهد.
در حالی که کابل فیبر نوری چند حالته دارای یک هسته بزرگتر است، برای حمل پرتوهای نور یا حالت‌های مختلف به طور همزمان کاربرد دارد. کابل فیبر نوری تک حالت معمولی کابل OS2 است و کابل فیبر چند حالته OM1، OM2، OM3، OM4 و OM5 هستند. فاصله انتقال کابل فیبر نوری تک حالته تا چندین کیلومتر است، در حالی که فیبر نوری چند حالته تا 550 متر از طریق شبکه 10G است.

کابل بهم تابیده چیست؟

کابل بهم تابیده اغلب برای ارتباطات تلفنی و اکثر شبکه‌های اترنت مدرن استفاده می‌شود. این کابل نوعی سیم کشی است که در آن دو هادی یک مدار به هم می‌پیچند. سپس یک جفت سیم مداری را تشکیل می‌دهد که می‌تواند داده‌ها را منتقل کند. این جفت‌ها به هم می‌پیچند تا در برابر تداخل، نویز ایجاد شده توسط جفت‌های مجاور، محافظت کافی را ایجاد کنند.

دو نوع کابل اترنت جفت تابیده وجود دارند که شامل جفت تابیده بدون محافظ (UTP) و جفت تابیده شیلددار (STP) هستند. کابل مسی UTP رایج شامل Cat5، Cat5e، Cat6، Cat6a و Cat7 است. کابل مسی STP روی هر جفت سیم یک فویل بسته بندی شده است. سپس چهار جفت سیم در یک نوار فلزی یا فویل پیچیده می‌شوند. کابل STP نسبت به کابل UTP ظرفیت بهتری در مقاومت در برابر نویز دارد، حتی اگر هر دوی آنها را بتوان در تکنولوژی 10GBASE-T استفاده کرد.

کابل کواکسیال چیست؟

کابل کواکسیال برای انتقال سیگنال‌های فرکانس بالا طراحی شده است. این کابل از یک هادی مسی گرد و سه لایه عایق و محافظ تشکیل شده که از تداخل موتورها، روشنایی و سایر منابع EMI جلوگیری می‌کند. کابل کواکسیال با ساختار محافظ می‌تواند از کابل‌های طولانی‌تری بین دو دستگاه پشتیبانی کند. انواع مختلفی از کواکسیال وجود دارند، اما تنها دو مورد RG59 و RG6 بیشترین استفاده را در کاربردهای مسکونی دارند.

1. RG59: کابل کواکسیال اصلی است که به خاطر نازک بودن و محافظت کمتر در انتقال سیگنال‌های تلویزیون کابلی در مسافت‌های کوتاه مناسب‌تر است.
2. RG6: کابل کواکسیال RG6 گیج سنگین‌تری دارد و عایق ضخیم‌تر و محافظ بهتری را ارائه می‌دهد. برای سیگنال‌های ویدئویی دیجیتال و تلویزیون‌های ماهواره‌ای بهتر است.

به جز تفاوت‌های ساختاری کابل فیبر نوری در مقابل کابل جفت تابیده در مقابل کابل کواکسیال، این سه نوع کابل از نظر عملکرد و ظرفیت کابل نیز با هم متفاوت هستند. در ادامه به این تفاوت‌ها اشاره می‌کنیم:

سرعت، پهنای باند و فاصله

کابل کواکسیال و کابل جفت پیچ خورده سیمی بر پایه مس هستند که با عایق و مواد دیگر احاطه شده‌اند. هر دوی آنها می‌توانند سیگنال‌های تلویزیون، تلفن و داده‌ها را با سیگنال‌های الکتریکی انتقال دهند. در حالی که کابل فیبر نوری می‌تواند همان نوع سیگنال‌ها را با پهنای باند بسیار بیشتر، سرعت سریع‌تر و فرکانس‌های بالاتر ارائه دهد. کابل فیبر نوری از رشته‌های بسیار نازک و انعطاف پذیر شیشه‌ای یا پلاستیکی ساخته شده است.

قیمت کابل‌ها

کابل فیبر نوری به دلیل کارایی و ظرفیت بالایی که دارد گران‌تر از کابل مسی است. با این حال، در بازار کابل، قیمت کابل فیبر نوری، کابل جفت تابیده و کابل کواکسیال در تامین کنندگان و فروشندگان مختلف متفاوت است. سیستم کشی کابل‌های فیبر نوری نیز به تنهایی قیمت این کابل را به مراتب افزایش می‌دهد. علاوه بر این، کابل جفت پیچ خورده با کانکتور RJ45 هزینه کمتری نسبت به کابل کواکسیال دارد که اغلب با یک کانکتور BNC ارائه می‌شود.

نصب و راه اندازی

اگرچه کابل فیبر نوری از نظر انعطاف پذیری پهنای باند و قابلیت اطمینان مزایای زیادی دارد، اما به اندازه کابل کواکسیال یا کابل جفت پیچ خورده گسترده نیست. کابل فیبر نوری نسبت به کابل جفت بهم تابیده و کابل کواکسیال شکننده و نازک‌تر است که باعث می‌شود برای نصب و نگهداری به مراقبت‌های بیشتری نیاز داشته باشد. کابل کواکسیال در مقایسه با کابل جفت پیچ خورده می‌تواند در مسافت طولانی‌تری اجرا شود. با این حال، به دلیل وجود عایق دی‌الکتریک در اطراف هسته مسی در کابل کواکسیال، نصب و نگهداری این دشوار است.

رنگ‌بندی کابل شبکه نشانگر چیست؟

رنگ‌بندی کابل شبکه در واقع همان رنگ‌هایی است که رشته‌ سیم‌های داخل کابل با آنها شناخته می‌شوند. همانطور که می‌دانید کابل‌های شبکه یا اترنت از 8 عدد رشته سیم یا به عبارتی 4 جفت سیم بهم تابیده برخوردار هستند. هر کدام از رشته‌ سیم‌ها نیز با رنگ خاصی از یکدیگر متمایز شده و عملکرد متفاوتی را در شبکه برعهده دارند. دانستن این رنگبندی باعث می‌شود که در زمان سوکت زدن چینش سیم‌ها با ترتیب درست انجام شود. 

برای مثال، رنگ سبز برای سیگنال‌های مثبت و رنگ سبز-سفید جهت سیگنال‌های منفی کاربرد دارد. سیم‌های نارنجی و نارنجی-سفید برای دریافت داده و رشته‌ سیم‌های آبی و آبی-سفید جهت انتقال صوت استفاده می‌شوند. رنگ‌های قهوه‌ای و قهوه‌ای-سفید نیز کمکی محسوب می‌شوند. معمولا در زمان چینش رشته سیم‌ها در زمان سوکت‌زنی از دو استاندارد T568A و T568B بهره می‌گیرند که خود جای بحث دارد.

 تشریح استانداردهای T568A و T568B

درون هر کابل شبکه، 8 سیم با رنگ‌های مختلف وجود دارد. برای اینکه این سیم‌ها به درستی به پین‌های کانکتور RJ45 متصل شوند، دو استاندارد جهانی تعریف شده است: T568A و T568B.

• تفاوت کلیدی: تنها تفاوت این دو استاندارد در جابجایی محل زوج سیم‌های سبز و نارنجی است. از نظر عملکرد الکتریکی، هیچ برتری فنی بین این دو وجود ندارد. مهم‌ترین اصل، ثبات و یکپارچگی در کل یک شبکه است. یعنی تمام کابل‌های یک شبکه باید با یک استاندارد واحد (یا A یا B) سوکت ‌زنی شوند.
• کدام استاندارد رایج‌تر است؟ استاندارد T568B به دلیل سازگاری بهتر با سیم‌ کشی‌های تلفنی قدیمی در آمریکا و استفاده گسترده‌تر در شبکه‌های تجاری جدید، به استاندارد غالب در بسیاری از نقاط جهان، از جمله ایران، تبدیل شده است. بنابراین، به عنوان یک قاعده کلی، استفاده از استاندارد T568B برای پروژه‌های جدید توصیه می‌شود.

کابل مستقیم (Straight-Through) و کابل کراس (Crossover):

• کابل مستقیم: کابلی است که هر دو سر آن دقیقاً با یک استاندارد (مثلاً هر دو T568B) سوکت ‌زنی شده باشد. این نوع کابل برای اتصال دستگاه‌های غیرهم ‌نوع به یکدیگر استفاده می‌شود، مانند اتصال کامپیوتر به سوئیچ، یا روتر به سوئیچ.
• کابل کراس: کابلی است که یک سر آن با استاندارد T568A و سر دیگر با استانداردT568B سوکت ‌زنی شده باشد. این کار باعث می‌شود پین‌های ارسال (Transmit) در یک سر به پین‌های دریافت (Receive) در سر دیگر متصل شوند. از این کابل برای اتصال دستگاه‌های هم‌ نوع به یکدیگر استفاده می‌شد، مانند اتصال دو کامپیوتر به صورت مستقیم یا دو سوئیچ به هم.11
• نکته مدرن (Auto-MDIX): امروزه تقریباً تمام کارت‌های شبکه و سوئیچ‌های مدرن به قابلیتی به نام Auto-MDIX مجهز هستند. این فناوری به دستگاه اجازه می‌دهد تا به صورت خودکار تشخیص دهد که به چه نوع کابلی (مستقیم یا کراس) متصل شده و پین‌های خود را متناسب با آن تنظیم کند. به همین دلیل، کابل‌های کراس تا حد زیادی منسوخ شده‌اند و می‌توان تقریباً برای تمام اتصالات از کابل مستقیم استاندارد (T568B) استفاده کرد.

قیمت کابل شبکه چگونه تعیین می‌شود؟

قیمت کابل شبکه با توجه به عوامل مختلفی از جمله نوع کابل، طول، کیفیت و ساخت تعیین می‌شود. کابل‌های شبکه مانند کابل‌های اترنت، در دسته‌های مختلفی قرار دارند (مانند Cat5e، Cat6، Cat6a و Cat7) که هر کدام برای کنترل نرخ‌ها و فرکانس‌های خاص انتقال داده طراحی شده‌اند. کابل‌های دسته بالاتر معمولاً از سرعت بیشتر و مسافت‌های طولانی‌تر پشتیبانی می‌کنند. همین موضوع باعث افزایش قیمت این کابل‌ها می‌شوند.

مواد استفاده شده در ساخت کابل، مانند نوع هادی (آلومینیوم یا مس) و کیفیت عایق نیز بر قیمت تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، کابل‌های با محافظ تخصصی به دلیل محافظت بیشتر در برابر تداخل، می‌توانند گران‌تر باشند. طول کابل نیز نقش مهمی دارد. کابل‌های بلندتر معمولاً به دلیل افزایش مقدار متریال مورد نیاز، هزینه بیشتری دارند. در نهایت، شهرت برند و استراتژی‌های قیمت‌ گذاری توسط تولید کننده می‌توانند بر هزینه کلی تأثیر بگذارند؛ به طوری که برندهای معروف اغلب به دلیل کیفیت و قابلیت اطمینان بیشتر، محصولات خود را با قیمت‌های بالاتری می‌فروشند.

عوامل موثر بر قیمت کابل شبکه

فاکتورهای موثر در قیمت کابل شبکه عبارتند از:

•    نوع کابل: انواع مختلف به دلیل عملکرد و مشخصات منحصر به فرد هزینه‌های متفاوتی دارند.
• طول کابل: کابل‌های بلندتر معمولاً به دلیل افزایش مقدار مواد مصرفی، هزینه بیشتری خواهند شد.
• کیفیت مواد: مواد با کیفیت بالا مانند مس نسبت به آلومینیوم و استفاده از روکش مرغوب بر قیمت تأثیر می‌گذارند.
• محافظ: کابل‌ها با محافظ بهتر (مانند STP در مقابل U/FTP) به دلیل محافظت بیشتر در برابر تداخل، گران‌تر هستند.
•  برند و سازنده: برندها یا تولیدکنندگان معروف ممکن است برای اطمینان و ضمانت عملکرد، محصولات خود را با قیمت بیشتر بفروشند.
•  تقاضای بازار: نوسانات در تقاضا می‌توانند بر قیمت‌ها تأثیر بگذارد. تقاضای بالا منجر به افزایش قیمت می‌شود.
•  مقدار خریداری شده: خرید عمده اغلب با تخفیف همراه است، در حالی که مقادیر کمتر ممکن است هزینه‌های هر واحد بالاتری داشته باشد.
• منطقه و حمل و نقل: قیمت‌ها می‌تواند بر اساس موقعیت جغرافیایی و هزینه‌های حمل و نقل، به خصوص برای خریدهای عمده متفاوت باشد.
•  پیشرفت‌های فناوری: فناوری‌های جدیدتر می‌توانند بر قیمت تأثیر بگذارند. کابل‌های جدیدتر معمولاً هزینه بیشتری دارند.

کابل شبکه با تست فلوک چیست؟

تست فلوک یک تست جامع برای کابل‌های شبکه است که سلامت و عملکرد کابل را بررسی می‌کند. این تست شامل طیف گسترده‌ای از آزمایش‌ها از جمله (طول کابل، ترتیب سیم‌ها، تضعیف، مقاومت حلقه DC و تلفات برگشتی) است. شایان ذکر است بدانید تست فلوک با استفاده از دستگاه تست فلوک انجام می‌شود. دستگاه تست فلوک به کابل‌ها متصل می‌شود و آزمایش‌های مختلف را روی کابل انجام می‌دهد.

شاید برای شما سوال پیش بیاید کابل شبکه با تست فلوک چیست؟ در پاسخ به این سؤال باید ذکر کنیم کابلی است که تست فلوک روی آن انجام شده و سلامت و عملکرد آن تایید شده است. کابل‌های شبکه با تست فلوک مزایای متعددی دارند، برای مثال تست فلوک موجب کاهش خرابی شبکه می‌شود، کارایی شبکه افزایش پیدا می‌کند، تست فلوک باعث کاهش هزینه نگهداری شبکه می‌شود. بنابراین، کابل شبکه با تست فلوک کابل شبکه‌ای است که از سلامت و عملکرد آن اطمینان حاصل شده است و می‌تواند به بهبود عملکرد، کارایی و هزینه‌های نگهداری شبکه کمک کند.

سوکت زدن کابل شبکه چیست؟

سوکت زدن کابل شبکه (Network Cabling Termination) به فرایند اتصال انتهای کابل شبکه به یک پریز یا سوکت شبکه گفته می‌شود. در این کار، ابتدا روکش محافظ بیرونی کابل در انتها برداشته می‌شود تا هادی‌های مسی د